25 ΜΑΡΤΙΟΥ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΘΟΠΟΙΟ

Ο Στέφανος Ληναιος καο ο Περσευς Αθηναιος ειχαν μεγαλη αμοιβαια εκτιμηση και αγαπη.

Ο Στεφανος Ληναιος ως Ηθοποιος και ως Ανθρωπος, ειναι Δασκαλος, Διδασκει και Θεωρει τον Ηθοποιο και το Θεατρο ως Διδακτηριο-Σχολειό για ολους μας.

Εξ αλλου και εγω προσωπικα εκτιμω και αγαπω το Στεφανο Ληναιο και θεωρω οτι τα Μεγαλυτερα Πανεπιστημια που εχω τελειωσει ειναι του ...Ηρωδειου και της Επιδαυρου.

Η Δικαιωση του Ανθρωπου ειναι μεσα απο την "συνεχεια" της ζωης, και ειναι για ολους εμας που μας εμπιστευθηκαν ανθρωποι  ως "Δασκαλους",  αυτη η συνεχεια ολοκληρωμενη με την παραδοση της σκυταλης στους νεοτερους. 

Καθ. Ανδρεας Αθηναιος

Published on Apr 27, 2018

Στίχοι - Μουσική Κώστας Γάκης Ερμηνεία Στέφανος Ληναίος, Κώστας Γάκης Βιολί Κώστας Λώλος Μείξη Στέφανος Τορτόπογλου Βίντεο BeingThere Videography 

 Ο Στέφανος Ληναίος είναι για μένα η ιδανική μορφή του ηθοποιού τόσο στο στίβο της σκηνής όσο και στον πολύ πιο απαιτητικό στίβο της ζωής. Είναι ένας άνθρωπος - ποίημα, ένας άνθρωπος - δίδαγμα, ένας άνθρωπος που απολαμβάνεις να συναναστρέφεσαι. Το τραγούδι αυτό το έγραψα πριν 12 χρόνια στην τελετή των βραβείων Χορν. Μιλάει για την παράδοση της σκυτάλης από έναν βετεράνο ηθοποιό σε έναν νεώτερο. Είμαι ευτυχής που το μονοπάτι της ζωής μου έφερε κοντά μου έναν άνθρωπο και καλλιτέχνη αυτού του διαμετρήματος και αυτής της ηθικής στάθμης ο οποίος δέχτηκε να τραγουδήσουμε παρέα αυτό το τραγούδι. Μια πολύ πυκνή στιγμή στη ζωή μου είναι αυτή εδώ η μουσική διαλεκτική των γενεών. 

 Στο βιολί, ο μαγικός Κώστας Λώλος Στη μείξη, μετρ της ευαισθησίας, ο Στέφανος Τορτόπογλου Στην βιντεοσκόπηση το μαγικό άγγιγμα του BeingThere videography 

Χρωστώ ευγνωμοσύνη σε όλους σας για αυτή τη μαγική εμπειρία 

Κώστας Γάκης 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΘΟΠΟΙΟ Έτσι όπως σβήνει η μουσική κι όπως το φως του προβολέα χαμηλώνει έτσι που η παράσταση τελειώνει μοιάζει σαν να τελειώνει κι η ζωή Κι όμως, αύριο και πάλι στη σκηνή το φως θ' ανάψει και τα πρόσωπα θα λάμψουν μπροστά στα μάτια μας θα παρελάσουν  χέρι - χέρι νεκροί και ζωντανοί Όσοι κι αν φύγαν είναι εδώ μας στοιχειώνουν με τα φλογερά τους μάτια μέσα μας, κι απ' της ψυχής μας τα κομμάτια ζούνε παντοτινά και τραγουδούν Τραγουδόυν κι ανασαίνουμε πλάι τους τραγουδούν και στο φως τους εμείς ξαναβρίσκουμε μόνο στη χάρη τους το μικρό μυστικό της ζωής το μικρό μυστικό της σκηνής: "Ηθοποιός σημαίνει φως"  αλλά και σκότος ιερό και μυρωμένο Πες μου, ποιό στυγνό και φάλτσο πεπρωμένο μας ορίζει; "Χωρίς τη μάσκα σου δεν ζεις" Χωρίς τη μάσκα σου δεν ζεις; "Χωρίς τη μάσκα σου δεν ζεις" Πίσω από είδωλα θαμπά κρύψου ηθοποιέ και μες στα στήθια κράτα τη φευγαλέα σου αλήθεια μέχρι την τελευταία σου πνοή στη σκηνή.. στη ζωή.. στη σκηνή... στη ζωή... ή κάπου στη μέση...