ΑΠΟΨΕ ΠΟΥ ΘΑΡΘΕΙΣ

Απόψε που θαρθείς στο Σπιτικό μας θα τα βρεις όλα φωτεισμένα. Όπως τα θέλεις. Τα Ετοίμασα και σε περιμένουν. Τα γλυκά στο Τραπέζι.....  και ότι άλλο κάθε παραμονή Χριστουγέννων υπάρχει στο Σπιτικό μας. Θα τα βρεις όλα όπως τα θέλεις. Ετοίμασα .... για να έρθεις.

Στη γωνιά μας κόκκινο τ’ αναμμένο τζάκι.
Τούφες χιόνι πέφτουνε στο παραθυράκι.
Όλο απόψε ξάγρυπνο μένει το χωριό 
και χτυπά Χριστούγεννα το καμπαναριό.

Έλα Εσύ, που αρχάγγελοι Σε ανυμνούν απόψε, 
πάρε από την πίττα μας που ευωδιά και κόψε.
Έλα κι η γωνίτσα μας καρτερεί να ρθεις!
Σου έστρωσα, Χριστούλη μου, για να ζεσταθείς!

Εαν δεν υπηρχε το Θαυμα των Χριστουγεννων, το υλικο τελος του Ανθρωπου θα ηταν και τελεσιδικο της υπαρξης του, ρητη τεκμηριωση για το ασκοπο της Περιπετειας της Ζωης  και απαξιωση της Ελπιδας και της εννοιας του... πηγαιμου για την Ιθακη...

ΟΜΩΣ το Θαυμα των Χριστουγεννων ανατρεπει τα παντα : η ζωη ειναι αιωνια, ο Ανθρωπος δεν ειναι  υπαρξη αλλα Υποσταση,  και η ελπιδα και η πιστη εχουν το αληθινο νοημα της δυναμης για την ασκηση για την πορεια προς το φως.

Το Φως του Αστρου της Βηθλεεμ,  και του εκτυφλωτικου φωτος της Αναστασης. 

 

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Οταν πρωτοειδα το εργο του Ντκενς στην Αμερικη μαζι με τους Φοιτητες μου, δεν εκρυψα τα δακρυα μου. Το ιδιο και τα παιδια μου (Οι φοιτητες μου). Και τουτο γιατι εμας, για τους εχοντες πιστη στο Θεο και στην αιωνια ζωη, στο μετα...., ειναι το πραμυθι (Μυθος) που διδασκει την Αληθεια για να την κανει κατανοητη στους θνητους της καθημερινοτητας για να τους απαλευθερωσει απο το ματαιο, το εφημερο , το ασκοπο του Ανθρωπινου δραματος, που αποκτα σκοπο και νοημα μονο ως ασκηση σε μια πορεια προς το φως, μεσα απο την δημιουργια και την αγαπη.

Τι νοημα εχει η ζωη εαν δεν ειναι δημιουργια κα προσφορα σαν  πρωτη ανακαλυψη του δρομου προς το φως?

Και υπαρχει και ενα ακομα θαυμα σε αυτη την πορεια στην οποια αναφερεται το αληθινο  παραμυθι. Ειναι η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Η Δυνατοτητα να γινει ΚΑΘΑΡΣΗ πριν το τελος, εν ζωη, ετσι ωστε η ψυχη να φυγει απαλλαγμενη απο τα βαρυδια του Jacob Marley, που δεν ειναι μονο η κενη νοηματος αγωνια για το χρημα (ηλιθιο πραγμα) και για την συσσωρευση πλουτου, αλλα και η πικρα που συσσωρευεται σε μια αγνη ψυχη, απο την συκοφαντια, το φθονο και τα αρρωστημενα ελλειματα των αλλων ανθρωπων που ταλαιπωρουνται και αυτοι, βασανιζοντας και τους υπολοιπους που ειναι λιγο πιο μπροστα στο ταξιδι της ζωης και της Αληθειας.

Ο Σκρουτζ στην υπεροχη ερμηνεια του απολυτα μοναδικου ηθοποιου George Scott που ειχε ενσαρκωσει κσι το Στρατηγο ΠΑΤΤΟΝ, εχει την (επαναλαμβανομενη καθε χρονο) ευκαρια απο τον Θεο, να καθαρθει. Να νοιωσει και ο ιδιος ποσο μπορει να αγαπησει και να αγαπηθει. Αληθινο και με νοημα ακομα και σε οσους; η Αληθεια , η αγαπη, η οντολογικη υποσταση  εχει ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ, σε οσους -με απολυτη βεβαιοτητα- θεωρουν το χρημα ενα ανευ αξιας και σημασιας (απεχθες και αντιοντολογικο) θεμα και πιστευουν οτι ειναι στο δρομο προς το φως μεσα απο δημιουργια και προσφορα, που ειναι και το μονο που τους γεμιζει. Ακομα και για αυτους υπαρχει Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, μεσα απο μια δοκιμασια που θα τους διξει οτι αγαπουν  περισσοτερο απο οτι νομιζαν πως αγαπουν, και πως ηταν ετοιμοι να περασουν οχι μονο την απεμποληση καθε υλικου αγαθου, αλλα  και της ιδιας τους της ζωης για αυτους που αγαπουν.

Ετσι το "φαντασμα" που ηρθε το βραδυ, φωναξε με γλυκεια φωνη το ονομα του Σκρουτζ, τοσο γλυκεια που εκεινος αντι να τρομαξει, χαμογελασε, με το ιδιο γλυκο χαμογελο που τον κοιταγε το "Φαντασμα" πανω απο το κρεββατι του, οπως ηταν σκεπασμενος απο αγαπημενες κουβερτες.