--Με τον εκδότη Αναστάσιο Κυριακίδη μας συνδέει μακρά φιλία εδραζόμενη σε κοινές αξίες, αγάπη για την Πατριδα και βαθειες ψυχικες εγγραφες του Ελληνικού Πολιτισμου στην οντολογικη μας υποσταση.
Ακριβως για αυτο, η φιλια υπηρξε πραγματικη και αναλλοίωτη στο χρονο.
--Διαβασα το βιβλιο, απνευστί.
Η Αξια του ειναι μεγαλη και αναπληρωνει, επισημαίνοντάς το ταυτοχρονα, ενα τεραστιο κενο.
Η πειρα μας, τεκμηριωνει οτι στον αυθορμητο ενθουσιασμο του ονειρου και του οραματος της νειοτης ξεκιναμε το ταξιδι της Δημιουργιας και με δυναμη την πιστη και κινητρο την προσφορα και την αγαπη, Δικαιωνομαστε κανοντας το ονειρο πραγματικοτητα.
ΟΜως ειμαστε εντελως απροετοιμαστοι για το ΚΑΚΟ. Ειμαστε ανυποψιαστοι για τον φθονο, την ιδιοτελεια, και την μακρα απο αξιες και οντολογικη προσεγγυση, "λειτουργια" συνανθρωπων μας.
Ετσι, η Προδοσια μας αιφνιδιάζει, η αχαριστια μας αφινει ακαλυπτους και εαν ειναι επιθετικη μαζι με φθονο προκαλει καταστροφες.
Δεν υποψιαζομαστε οτι μπορει να υπαρχουν ανθρωποι που ο μονος τροπος τον οποιον εχουν να κανουν αισθητη την παρουσια τους ειναι να καταστρεφουν, και που μπορει να επιχειρησουν να καταστρεψουν το οποιο εργο μας.
Η απουσια αμοιβαιοτητας μας εξέπληξε, το τυφλο εγω ανθρωπων που "συνταξιδεψαν ομορφα" μαζι μας, αλλα δεν ειχαν την νοητικη ικανοτητα να αντιληφθουν οτι μεσα απο το αποκλειστικο προισμα του "εγω" τους, μας ζητησαν με καθε τροπο πραγματα, αλλα δεν καταλαβαν οτι επρεπε να φυλαξουν την "σκοπια" που τους ανατεθηκε.
Θεωρουσαμε αδυνατον καποιοι να πριονίζουν το κλαρι πανω στο οποιο καθονται, και ομως αυτη η μικρόνοια δεν ειναι αποτρεπτικοι για ανθρωπους που θα το κανουν για να εχουν την χαρα "να πεθανει η κατσικα του διπλανου."
Θεωρουσαμε την "αμοιβαιοτητα" ως δεδομενη, μια και αποτελει αξια που διδαχθηκαμε : να χαρισουμε με την σειρα μας την ζωη στον εχθρο που καποτε εστω και σε παιδικη ηλικια μας την εσωσε και του την οφειλουμε.
Θεωρουσαμε την Σχεση "ΔΑΜΩΝ ΚΑΙ Φιντίας" αυτονοητη για να υπαρχει η εννοια της φιλιας, και εκπλαγήκαμε απο την λειτουργικοτητα και την χρηστικοτητα που διεπει τις σχεσεις με ανθρωπους μιας κατωτερης "νοοτροπιας ζωης"
Η Ζωη ειναι πραγματικα ομορφη και η πειρα δεν πρεπει ποτε να αποτελεσει ειτε πηγη φοβου, ειτε πηγη απογοητευσης που θα σταματησει την ενθουσιωδη προελαση της Δημιουργιας.
Αξιζει ομως να γνωρισει κανεις τα διδαγματα της πειρας, για να αναπτυξει "κριτικη αναλυση προσοχης".
Και το βιβλιο του Α. Κυριακιδη ειναι ενα διδακτικο εγχειριδιο γνωριζοντας οτι καποιοι ανθρωποι ικανοποιουνται με το να καταστρεφουν.
Εμεις θα συνεχισουμε την Δημιουργια. Εμεις που εχουμε δικαιωθει απο το άγγιγμα μας σε αλλους ανθρωπους που ανθισε το καλο που ειχαν μεσα τους, εμεις που αισθανομαστε οτι προσθεσαμε μια μικρή ψηφίδα στην Ελλαδα, στον Ανθρωπο και στην Ζωη, θα συνεχισουμε να αγαπαμε και να δημιουργουμε.
Αυτο που μας διδαξε ο Παπα Γιωργης Πυρουνακης ειναι παντα προστασια : Δεν εχετε το δικαιωμα να ΄διδασκετε οτι η αγαπη ειναι αδυναμια". Να διδακεται οτι Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ......
καθ. Ανδρεας Αθηναιος
